Το ζήτημα αυτό το είδαμε τα τελευταία χρόνια, πολλές φορές, με τις καθυστερήσεις των κυβερνήσεων να λύσουν τα προβλήματα ή να προχωρήσουν σε αλλαγές και κινήσεις αναγκαίες με τον φόβο του πολιτικού κόστους. Και βέβαια , με την ελπίδα πως κάτι καλύτερο θα γίνει στην συνέχεια. Κάθε φορά τα πράγματα γινόταν όλο και πιο άσχημα.
Και δυστυχώς εμείς, ως χωρά , ως πολίτικο σύστημα αλλά και ως κοινωνία , δεν βάζαμε μυαλό. Αμέσως μετά κάναμε ακριβώς το ίδιο.
Το στυλ αυτό αποθεώθηκε κυριολεκτικά την περασμένη χρονιά , με τα τραγικά για όλους μας αποτελέσματα. Κι όμως το ίδιο στυλ συνεχίζει να ακολουθεί η κυβέρνηση και τώρα σε σχέση με την διαπραγμάτευση. Όλα λίγο πιο μετά λες και περιμένει «τον από μηχανής θεό», που θα φέρει την πολυπόθητη, χωρίς κόστος λύση. Έναν «θεό» που βεβαίως πότε δεν έρχεται…