Ολίγα τινά περί ελευθερίας του Τύπου και δημοκρατίας...

Σχεδόν όλοι οι Ελληνες εντός και εκτός Ελλάδας έχουμε την αξίωση να μας σέβονται και να μας αντιμετωπίζουν ευνοϊκά όλοι οι λαοί της Γης επειδή είμαστε απόγονοι των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, των δραματουργών και των καλλιτεχνών και των μεγάλων πολιτικών που μεγαλούργησαν σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης από την οποία πηγάζει αυτό που ονομάζεται σήμερα δυτικός πολιτισμός.

Αυτή η αξίωση, η οποία φαίνεται δικαιολογημένη εκ πρώτης όψεως, θα είχε, εκτός από τη συναισθηματική αφετηρία της, και ρεαλιστική βάση αν οι σύγχρονοι Ελληνες ήσαν αντάξιοι των αρχαίων προγόνων τους. Και αυτό προϋποθέτει πρώτα-πρώτα να γνωρίζουμε την ουσία της πνευματικής και πολιτιστικής προσφοράς τους και μετά πρώτοι εμείς να τη σεβόμαστε.

Διακηρύσσουμε λοιπόν σε κάθε ευκαιρία ότι η Αθήνα είναι η κοιτίδα της δημοκρατίας και η προσφορά αυτού του ιδανικού πολιτεύματος στην ανθρωπότητα είναι δώρο των Ελλήνων. Γνωρίζουμε όμως πραγματικά τι είναι δημοκρατία και ποιος δικαιούται να διακηρύσσει ότι είναι δημοκράτης; Φοβούμαι ότι ολοένα και λιγότεροι το ξέρουν ή το κατανοούν. Κι όμως μας το διδάσκει ξεκάθαρα  ο μέγιστος των φιλοσόφων Σωκράτης, όχι μόνο με τους λόγους του αλλά και έμπρακτα. Γνωρίζουμε ότι κατηγορήθηκε άδικα από συμπολίτες του πως με τη διδασκαλία του διέφθειρε τους νέους. Και για τον λόγο αυτόν καταδικάστηκε σε θάνατο.

Το σχέδιο οικονομικής εξυγίανσης της Ν.Δ...

Μείωση δαπανών, αλλά και πρόγραμμα ιδιωτικής χρηματοδότησης, προβλέπει το σχέδιο οικονομικής εξυγίανσης της Ν.Δ. που παρουσίασε ο πρόεδρος του κόμματος, Κυρ. Μητσοτάκης.

«Έχουμε υποχρέωση να βάλουμε σε τάξη τα οικονομικά και να μην επιβαρύνουμε τον Ελληνα φορολογούμενο», τόνισε ο κ. Μητσοτάκης παρουσιάζοντας το σχέδιο, που, όπως είπε, θα στηρίζεται σε τρεις βασικές αρχές: τη διαφάνεια, η οποία είναι αίτημα των πολιτών και απαραίτητη προϋπόθεση για να δομηθούν στέρεες σχέσεις εμπιστοσύνης, τον σεβασμό στον φορολογούμενο, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι της οικονομικής στήριξης προέρχεται από χρήματα του φορολογούμενου, αλλά και την ανάγκη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.

Κάπου πρέπει να σταματήσει αυτή η πλάκα!

Πράγματι κάπου πρέπει να τελειώσει αυτή η πλάκα. 

Αλλά δεν πρόκειται για την «πλάκα», όπως την ανέφερε ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξή του στο Ν. Χατζηνικολάου ότι μετέτρεψε το «Όχι» του δημοψηφίσματος σε «Ναι».

Η «πλάκα» που πρέπει να τελειώσει είναι να βυθίζεται η οικονομία στην ύφεση και η κυβέρνηση να συνεχίζει και πάλι μια αέναη διαπραγμάτευση.

Η «πλάκα» που πρέπει να τελειώσει είναι να βυθίζεται η χώρα σε χάος υπό το βάρος της προσφυγικής κρίσης και η κυβέρνηση να επιμένει ότι «έχουν γνώσιν οι φύλακες» και δεν «επαναπαύεται».

Go back, κύριε Κοτζιά…

Ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, έκανε την εκτίμηση ότι η Αυστρία σήμερα κάνει το βρώμικο παιχνίδι πολλών που θα ήθελαν ν' ανατρέψουν τη Μέρκελ ή την πολιτική της τουλάχιστον. Αν ισχύει αυτό ή όχι, είναι ένα θέμα στο οποίο καλούνται ν' απαντήσουν όσοι έχουν γνώση. Υπάρχει ένα δεύτερο θέμα ωστόσο. Ότι οι θετικές δηλώσεις του υπουργού για τη Μέρκελ προκάλεσαν σε πολλούς στη χώρα μας εντύπωση. Ένας υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ κάνει θετικές δηλώσεις για τη στοχοποιημένη από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ Μέρκελ; Και εδώ υπάρχει ένα ολόκληρο θέμα. Πως ένα κόμμα ερμήνευσε τις σχέσεις της χώρας με τους δανειστές, πως δαιμονοποίησε στην κοινή γνώμη ορισμένα πρόσωπα και καταστάσεις και πως ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας στήριξε σε τέτοια αφηγήματα τα αίτια της κρίσης και τη διαχείρισή της.

Οι εποχές που ο Τσίπρας φώναζε στις πλατείες «go back, κυρία Merkel» και ότι «η Μέρκελ καταστρέφει την Ευρώπη» δεν είναι ιδιαίτερα μακρινές. Ούτε δυο χρόνια δεν έχουν περάσει. Νωπές και οι ερμηνείες που έδιναν πολλά στελέχη του κόμματος για τη Γερμανίδα Καγκελάριο και ιδιαίτερα για τους πολιτικούς τους αντιπάλους στο εσωτερικό. Οι «Μερκελιστές», οι «Γερμανοτσολιάδες», οι «νενέκοι», που συνεργάζονται με «τους κατακτητές» και το «τέταρτο Ράιχ». Δεν συνέβησαν πριν δέκα χρόνια όλα αυτά, συνέβησαν όταν πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ κυνηγούσε την άνοδο στην εξουσία.

Σύγχυση, στα όρια του πανικού…

Σε σύγχυση, και μάλιστα στα όρια του πανικού, βρίσκεται η κυβέρνηση με την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος.

Ενός ζητήματος που κάθε μέρα όχι απλώς μεγαλώνει, αλλά κι επεκτείνεται και αποκτά και άλλες πλευρές που θέλουν διαχείριση. Ενός προβλήματος που ναι μεν μεγάλωσε διεθνώς χωρίς ευθύνη της κυβέρνησης, αλλά και η ίδια έδωσε το «πράσινο φως» με τις κινήσεις της για να «έλθει» όλο το πρόβλημα στη χώρα μας και τώρα να έχει γίνει «μη διαχειρίσιμο». Και όχι μόνον αυτό, αλλά εδώ και έναν χρόνο, και παρά τις επισημάνσεις, όχι μόνον διεθνών οργανισμών αλλά ακόμα και υπουργών (π.χ. Γιάννης Πανούσης) δεν έκανε τίποτε για να προετοιμαστεί.