Καληνύχτα σύντροφοι, καληνύχτα Ελλάδα...

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα δεν συμπαθεί τη δημοκρατία και τους θεσμούς που έχουν δημιουργηθεί για να εξασφαλίζουν την όσο το δυνατόν καλύτερη λειτουργία της, όπως είναι οι ανεξάρτητες αρχές.

Προ ετών, η κυβέρνηση Καραμανλή είχε αποπέμψει τον κ. Τσιτουρίδη για την παράτυπη προτεραιότητα που εξασφάλισε τη μεταγραφή μέλους της οικογένειάς του από επαρχιακό πανεπιστήμιο.

Το ίδιο είχε συμβεί με τον Μαγγίνα όταν δημοσιοποιήθηκε πως απασχολούσε σε εργασίες κηπουρικής ανασφάλιστους αλλοδαπούς.

Θα μπορούσε να πει κάποιος πως τέτοιες κινήσεις γίνονται για να ρίξουν στάχτη στα μάτια και να καλυφθούν άλλες μεγαλύτερες λαθροχειρίες της εξουσίας. Ιδίως όταν αφορούν τη διακυβέρνηση Καραμανλή η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη χρεοκοπία του 2010 με την επιβάρυνση του προϋπολογισμού με πελατειακά βάρη κατά την περίοδο 2004 με 2009.

Η Ζωή, ο Φίλης, οι πακτωλοί και (μετά) η σιωπή…

Πέρασαν πέντε ημέρες από τότε που η Ζωή Κωνσταντοπούλου εκτόξευσε μόλις 21, αλλά πλήρεις δηλητηρίου, λέξεις. Για «πακτωλούς» -λέει- που διαχειρίστηκε ο πρώην εν ΣΥΡΙΖΑ σύντροφός της Νίκος Φίλης ως διευθυντής της κομματικής εφημερίδας του (εδώ το δηλητηριώδες «τουίτ» της).

Πέρασαν πέντε ημέρες, αλλά, περιέργως, δεν είδαμε καμιά συνέχεια. Επεσε βαθιά σιωπή. Ούτε η καταγγέλλουσα ούτε ο καταγγελλόμενος είπαν κάτι περαιτέρω, που να επιβεβαιώνει η μεν ή να διαψεύδει ο δε. Μόνο η εφημερίδα έγραψε 55 λέξεις υπό τον τίτλο «Γνωριζόμαστε» (εδώ). Κάτι σαν οικογενειακή υπόθεση. Γνωρίζονται μεταξύ τους; Χαίρω πολύ. Ιδιωτική τους υπόθεση είναι το θέμα;

Ειρωνεία αντί ωμής σοβαρότητας η επιλογή μου...

Παρένθεση αναμονής καθώς οι τρέχουσες δραματικές εξελίξεις (Ασφαλιστικό, αγρότες, κλείσιμο μεγάλων επιχειρήσεων και κυρίως η απασφαλισμένη βόμβα του Προσφυγικού) αλλάζουν καθημερινά.

Κάποιοι αναγνώστες της στήλης αυτής, που τόσο γενναιόδωρα φιλοξενεί το εντυπωσιακά εξελισσόμενο ένθετο «Ανάπτυξη», μολονότι συμφωνούν με τις αναλύσεις και τις απόψεις μου, ενοχλούνται από την κάποια ειρωνεία που διανθίζει τα κείμενά μου. Ενας εξ αυτών, ο πιο ενοχλημένος, μου έγραφε προ καιρού: «Σας θαυμάζω για πολλά πράγματα. Αλλά πρέπει να σας εξομολογηθώ μια ανησυχία μου. Οσο περνούν τα χρόνια βλέπω να αναπτύσσεται συνεχώς η ειρωνική σας διάθεση. Νομίζω ότι αγγίζει πλέον τα όρια εκείνα που ενοχλούν αλλά και θέτουν υπό κάποια αμφισβήτηση τα όσα ορθά διακηρύττετε. Μήπως θα είχαν μεγαλύτερη απήχηση τα όσα γράφετε αν ήσαν απαλλαγμένα ειρωνείας; Η τραγική κατάσταση της πατρίδας μας μήπως χρειάζεται ωμή σοβαρότητα και όχι ειρωνεία;».