Ο μύθος της «κυριαρχίας» Τσίπρα και η απούσα αντιπολίτευση...

Tον Ιούνιο του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα ψηφίστηκε από 1,65 εκατομμύρια Έλληνες, καταφέρνοντας να διεκδικήσει για πρώτη φορά με αξιώσεις την εξουσία. Τον Σεπτέμβριο του 2015, ο θριαμβευτής ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε μόλις 300.000 ψήφους παραπάνω (1,92 εκατ.), σε μια εκλογική αναμέτρηση όπου σημειώθηκε η μεγαλύτερη αποχή στη Μεταπολίτευση (43,8%).

Οι νωπές μνήμες της καθαρής επικράτησης του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα-παρωδία του περασμένου Ιουλίου, η διάψευση των δημοσκοπήσεων και η εικόνα διάλυσης της Νέας Δημοκρατίας μετέτρεψαν τη μέτρια εκλογική επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ σε «θρίαμβο» και ανέδειξαν τον Τσίπρα σε αδιαφιλονίκητο «κυρίαρχο» της πολιτικής ζωής του τύπου.

Ποτάμι: Υπό διωγμό οι ελεύθεροι επαγγελματίες...

Η συντηρητική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε πάντα υπό διωγμό τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καταγγέλλει το Ποτάμι, με αφορμή την πρόταση για το ασφαλιστικό σύστημα.

Με την πρόταση Κατρούγκαλου, τονίζει στη σχετική ανακοίνωση, οι επιβαρύνσεις των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα πολλαπλασιαστούν, ακόμη περισσότεροι αυτοπασχολούμενοι θα οδηγηθούν στην ανεργία και θα υπάρξει αύξηση της εισφοροδιαφυγής και της φοροδιαφυγής.

Αδράνεια, Αναβλητικότητα, Ανευθυνότητα...

Το πολιτικό «κεφάλαιο» του Καραμανλή
Αδράνεια, Αναβλητικότητα, Ανευθυνότητα. Τα «3Α» του πρώην Πρωθυπουργού έδωσαν στα προβλήματα της χώρας δυσθεώρητες διαστάσεις, σε μια μόλις διετία...
Υπάρχει καλός και κακός κόσμος. Στον καλό κόσμο, οι σοσιαλιστές αυξάνουν τους φόρους για να χρηματοδοτήσουν αύξηση των δαπανών, ενώ οι φιλελεύθεροι μειώνουν τις δαπάνες του κράτους για να μπορέσουν να μειώσουν τους φόρους. Στον κακό κόσμο, οι σοσιαλιστές αυξάνουν τις δαπάνες χωρίς όμως να αυξήσουν τους φόρους, ενώ οι φιλελεύθεροι μειώνουν τους φόρους χωρίς να μειώσουν τις δαπάνες. Η διαφορά μεταξύ καλού και κακού κόσμου δεν είναι ιδεολογική. Είναι μια κυβερνητική αξία, μια πολιτική αρετή, που στη χώρα μας ευδοκίμησε ελάχιστα: η δημοσιονομική υπευθυνότητα. Και στην περίοδο της χρεοκοπίας, που αποκαλούμε «κρίση», μάθαμε όλοι ότι δεν χρεοκοπήσαμε επειδή ασκήθηκαν φιλελεύθερες ή σοσιαλιστικές συνταγές διακυβέρνησης αλλά επειδή υπήρξε ένα ευρύ, βαθύ και διαχρονικό έλλειμμα δημοσιονομικής υπευθυνότητας.

Γίνεται να κυβερνήσεις μόνον με «δημόσιες σχέσεις»;

Η κυβέρνηση, το πρώτο διάστημα , ως δηλαδή τον περασμένο Ιούλιο επειδή «διαπραγματευόταν» δεν κυβερνούσε.   Βέβαια, είδαμε και το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης και καταλάβαμε ακριβώς τι συνέβαινε στις  Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
 Τώρα από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου (και λίγο πριν) κυβερνά με δημόσιες σχέσεις. Δηλαδή , όλες σχεδόν οι κινήσεις της βρίσκονται μέσα σε δυο πλαίσια.
 Το πρώτο είναι το πλαίσιο του εντυπωσιασμού. Κινήσεις που να κάνουν να ξεχαστούν τα μεγάλα προβλήματα και να δημιουργήσουν ένα είδος αντιπερισπασμού, ώστε να μην βλέπει ο μέσος πολίτης και ιδίως ο ψηφοφόρος του Σύριζα, την «κωλοτούμπα» που γίνεται σε όλα τα επίπεδα (πχ ιδιωτικοποιήσεις, ΕΝΦΙΑ, αυξήσεις στα ΜΜΜ κλπ)  Και παράλληλα βέβαια, να υπερτονίζουμε αυτές τις κινήσεις , ώστε να δείχνουμε ότι «είμαστε αριστεροί» και αλλάζουμε τα πάντα. Για παράδειγμα η υπερβολική προβολή (ακόμα και με συγγνώμη του πρωθυπουργού) του σύμφωνου για τα ομόφυλα ζευγάρια…