Υπάρχει αντιπολίτευση;

(Ερωτήματα από την στάση της στο θέμα του συμφώνου συμβίωσης)
Δεν έχω καμία αντίρρηση, το αντίθετο θα έλεγα, για να μπορούν οι άνθρωποι που επιθυμούν ερωτικά ανθρώπους του ίδιου φύλου, να μπορούν να ρυθμίζουν νομικά και αλλά τεχνικά ζητήματα , μέσω της ύπαρξης  ενός συγκεκριμένου πλαισίου.
Η  ρύθμιση που έφερε πρόσφατα η κυβέρνηση, είναι μια θετική κίνηση που έπρεπε να γίνει. Κι αυτό γιατί όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από τις προσωπικές τους προτιμήσεις , πρέπει να έχουν αυτού του είδους τα δικαιώματα. Για παράδειγμα να καθορίζουν που θα αφήσουν την περιουσία τους.

Τα νταούλια φεύγουν, η γκλίτσα έρχεται…

Ως γνωστόν το «παράλληλο πρόγραμμα» αποσύρθηκε με εντολή των δανειστών, αλλά οι κυβερνητικοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως θα το επαναφέρουν μετά τις γιορτές, υπό νέο τίτλο: Νομοσχέδιο για την Κοινωνική Πολιτική.



Δεν γνωρίζουμε τι από όσα προέβλεπε το αποσυρθέν νομοσχέδιο θα επανέλθει, αλλά ενόψει ασφαλιστικού και αγροτικού το μόνο βέβαιο είναι πως χωρίς επικουρικές συντάξεις και με υπερφορολογημένους αγρότες, η «κοινωνική πολιτική» έχει πάει ήδη περίπατο.

Άλλωστε, ούτε το «παράλληλοι πρόγραμμα» είχε την παραμικρή σχέση με κοινωνική πολιτική – και επιπλέον ήλθε στη Βουλή χωρίς τις αναγκαίες εκθέσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής, κάτι το πρωτοφανές!

Η εκδίκηση του αιώνιου φοιτητή...

Π​​ολλοί απορούν γιατί έπρεπε ο υπουργός Παιδείας να βάλει τη μορφή του (σε σκίτσο) στην αρχική σελίδα του ανανεωμένου σάιτ του υπουργείου. Μα δεν είναι προφανές; Επειδή τον κολακεύει ― δημιουργεί γωνίες εκεί που δεν υπάρχουν. Αλλά και για έναν λόγο σοβαρότερο. Εχετε ακούσει, είμαι βέβαιος, την έκφραση «σαν τα μούτρα τους». Αυτό ισχύει, φοβάμαι, στον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνουν στην πανεπιστημιακή παιδεία.

Καταργούν, ουσιαστικά, τα μεταπτυχιακά, καταργώντας τις αμοιβές των διδασκόντων. Καθιερώνουν την εσωτερική εξέλιξη: φοιτητής, μεταπτυχιακός, καθηγητής, όλα στο ίδιο πανεπιστήμιο. Τέλος, απελευθερώνουν τις καταλήψεις, καταργώντας το ελάχιστο των δεκατριών εβδομάδων διδασκαλίας για κάθε μάθημα. Το πανεπιστήμιο, δηλαδή, όπως εκείνοι το διαμορφώνουν, θα διοικείται από τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις των κομμάτων της Αριστεράς, και το μόνο που θα έχει σημασία θα είναι η εισαγωγή. Τα υπόλοιπα θα τα αναλαμβάνει το κόμμα. Θα είναι ένα πανεπιστήμιο όπου ο αιώνιος φοιτητής δεν θα έχει λόγο να ντρέπεται. Γιατί, λοιπόν, να μην κοσμεί με τη μορφή του την ιστοσελίδα του υπουργείου του ο Φίλης; Ο αιώνιος φοιτητής τώρα δικαιώνεται, εκδικούμενος τους καλυτέρους του.