Γιατί θα ψηφίσω Ν.Δ.

Τα περί ύφους, τα είπαμε προχθές και δεν υπάρχει λόγος να επανέλθουμε. Τώρα, από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη έχουμε, επιπλέον, δείγματα λαϊκισμού (π.χ., θα απαλλάξω τους αγρότες από τη φορολόγηση, θα τα φορτώσω σε κάποιους άλλους), καθώς και δείγματα παραδοσιακού πολιτικάντικου τοπικισμού (π.χ., οι Κρητικοί να ψηφίσουν Κρητικό για πρωθυπουργό).

Ωραία είναι όλα αυτά για όσους διασκεδάζουμε πότε πότε με γραφικότητες και αστεία της κατηγορίας «χωρατό» (όπως το σύνθημα των Κρητικών στη συγκέντρωση του Ηρακλείου: «Βαγγέλη σέξι, σκίσε τον Αλέξη»...), αλλά αυτά δεν αλλάζουν την ουσία του θέματος για το οποίο γίνονται οι εκλογές. Αυτός είναι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και το ξέραμε πάντα. Δεν είναι καινούργιος και η προεκλογική εκστρατεία που διεξάγει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, εκεί κατατείνει: να μας θυμίσει ότι δεν είναι καινούργιος.

Ο κ. Τσίπρας ίσως θέλει... σίγουρα όμως δεν μπορεί.

Kατά την άποψή μου επιβάλλεται μια νέα αξιολόγηση της πολιτικής φυσιογνωμίας και της προοπτικής του κ. Τσίπρα. Μέχρι τις αρχές του Ιουλίου είχε τα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη της άκρας Αριστεράς, ο οποίος δεν δίσταζε να οδηγήσει την ελληνική οικονομία και την κοινωνία σε μεγάλες περιπέτειες προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του.

Μεγάλες αλλαγές

Τρεις μεγάλες αλλαγές μας επιβάλλουν μια νέα αξιολόγηση.