Για το μόνο έγκλημα που ήταν προετοιμασμένοι...

Καθώς την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί αν η κυβέρνηση θα καταλήξει επιτέλους σε μια, έστω και επώδυνη αλλά σωτήρια, συμφωνία με την τρόικα ή θα προτιμήσει τη ρήξη, θα ήθελα να καταγγείλω κι εγώ ένα υπό εξέλιξη μείζον έγκλημα: την εκ νέου κατεδάφιση κάθε διόρθωσης που είχε έστω και ατελώς επιτευχθεί την τελευταία δεκαετία στον χώρο της Παιδείας.
Μπορεί σ' όλα τα άλλα να ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέτοιμος να κυβερνήσει, με αποτέλεσμα να τα έχει κάνει όλα θάλασσα, όμως είχε φροντίσει να είναι πλήρως έτοιμος να επαναφέρει την ηγεμονία και τη μισαλλοδοξία της Αριστεράς στα πανεπιστήμια και στα σχολεία με το πιο σκοτεινό και αδίστακτο υπουργικό δίδυμο που, με σημαία τον μαρξισμό, σε στενή συνεργασία με την αναρχική βία, προωθεί εκ νέου την ιδεολογική πλύση εγκεφάλου των εύπλαστων και ευάλωτων νεανικών ψυχών και την τροφοδότηση όλων των ταπεινών ενστίκτων τους που εύκολα χειραγωγούνται από πονηρούς πολιτευτές.

Ο κ Γεωργιάδης, η ΟΝΝΕΔ, ο κ Ιωαννίδης και το λάθος (;)

Ομολογώ ότι   το θέαμα που παρουσίασε ο εκ των κοινοβουλευτικών εκπρόσωπων της  ΝΔ Α Γεωργιάδης, να φωνάζει σύνθημα για την ΔΑΠ και μάλιστα χοροπηδώντας, «δεν ήταν του γούστου μου», που θα έλεγε και πρώην αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν ήθελε ευγενικά να πει ότι κάποια έκφραση η πράξη δεν του άρεσε .
 Βέβαια, οφείλω για να δώσω και κάποια δικαιολογητικά στον πρώην υπουργό να πω ότι βρέθηκε σε μια συγκέντρωση φοιτητών της παράταξης του κόμματος του, μέσα σε ένα κλίμα χαράς και  προεκλογικό και πιθανόν α τον παρέσυρε αυτό το κλίμα.
 Εξάλλου, όπως και ο ίδιος λέει θυμήθηκε τα δικά του χρόνια στο πανεπιστήμιο και τα συνθήματα που έλεγαν τότε…
 Όποτε ίσως αυτό αποτελεί μια εξήγηση για το γιατί κινήθηκε τόσο ενθουσιωδώς, την συγκεκριμένη στιγμή, ίσως και έξω από τα «αποδεκτά για πολιτικό όρια». Αν δηλαδή σήμερα, υπάρχουν κάποια τέτοια όρια, με αυτά που βλέπουμε κάθε μέρα , όντος και εκτός βουλής , από τους εκπροσώπους μας.

Τόση φτώχεια πια;

Τι διαφορετικό έχει η ΕΡΤ του ΣΥΡΙΖΑ με την ΕΡΤ του ΓΑΠ; Σίγουρα δεν θα είναι μία δημόσια τηλεόραση, όπως την «οραματιζόντουσαν» στην αριστερά. Θα είναι τόσο «δημόσια», όσο «δημόσια» ήταν κι επί ΓΑΠ. Οι «δύο» ΕΡΤ έχουν το ίδιο προσωπικό και τον ίδιο διευθύνοντα σύμβουλο. Κι επειδή ακούμε ότι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ διαφωνούν με την επιλογή Ταγματάρχη (και μπράβο τους), φανταζόμαστε ότι η αντιπολίτευση δεν θα αφήσει… χαμένη αυτή την ευκαιρία και θα στηρίξει την επιλογή!

Την προσωπική μου θέση για την ΕΡΤ την έχω γράψει από την πρώτη στιγμή: Όσο απαράδεκτος ήταν ο τρόπος λειτουργίας της παλιάς ΕΡΤ, άλλο τόσο απαράδεκτος ήταν και ο τρόπος κλεισίματός της. Η ΝΕΡΙΤ δεν προσέφερε κάτι το ουσιαστικό στον λίγο καιρό που λειτούργησε. Αλλά και η ΕΡΤ που επαναλειτουργεί δεν ξεκινά με τις καλύτερες προϋποθέσεις, κρίνοντας από τις επιλογές των ανθρώπων που θα την διοικήσουν.

Η ολέθρια επιρροή της Γαλλίας...

Μέσα του εικοστού αιώνα. Δύο και πάνω γενιές Ελλήνων σκόρπισαν σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες για σπουδές. Οι περισσότεροι πήγαν στην Γαλλία. Από εκεί επέστρεψαν οι περισσότεροι βαθειά αριστεροί και εμποτισμένοι με τις διάφορες μόδες της Γαλλική διανόησης. Ο Serge Quadruppani έγραψε ένα βιβλίο για το prêt a penser (κατά το porter) της γαλλικής σκέψης. Όπως οι φιγούρες των μόδιστρων, έτσι, γράφει, εναλλάσσονταν και τα ρεύματα. Ποιος ασχολείται σήμερα με υπαρξισμό; Με δομισμό – ή αν θέλετε στρουκτουραλισμό; Και ήρθε μετά ο Άλαν Σοκάλ και γελοιοποίησε  όλη την Γαλλική φιλοσοφία με τα κείμενά του που παράγονταν από προγράμματα υπολογιστών – «αυτόματες γεννήτριες μεταμοντέρνων κειμένων» – αλλά οι ειδικοί τα έπαιρναν στα σοβαρά.

Ποτάμι για Eurogroup : «Καλά λόγια» και «χτύπημα στην πλάτη»...

Για ασφυξία και αδιέξοδο που συνεχίζονται, παρά τα «καλά λόγια» και το «χτύπημα στην πλάτη», κάνει λόγο το Ποτάμι σχολιάζοντας την απόφαση του Eurogroup, ενώ επισημαίνει ότι οι εταίροι έκαναν νεύμα για συνέχιση παροχής ρευστότητας με το σταγονόμετρο.

«Όμως εκταμίευση δόσης θα έρθει μόνο μετά από συμφωνία», συμπληρώνει.
«Ποια συμφωνία; Τι διαπραγματεύεται η κυβέρνηση; Γιατί δεν ενημερώνει όπως της το ζητάμε επίμονα;», διερωτάται το Ποτάμι και καταλογίζει στην κυβέρνηση ότι είναι εγκλωβισμένη σε έναν μοιραίο μονόδρομο που έχει βάλει τον εαυτό της, δείχνοντας ανίκανη να αντιδράσει.