Ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης και ο ιπτάμενος Ολλανδός...

Δυο από τα βασικά συνθήματα της νέας διακυβέρνησης είναι το Πρώτη φορά αριστερά και το η Ελπίδα έρχεται. Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα παρά τα πολλά υλικά κατεδάφισης του λαϊκίστικου ΠΑΣΟΚ που φιλοξενεί, επαίρεται πως κομίζει νέες αντιλήψεις στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας.

Μετά από τρεις μήνες διακυβέρνησης, με τη χώρα να κοιμάται κάθε βράδυ με τον εφιάλτη αν θα ξυπνήσει εντός ευρώ, με τις τράπεζες ανοιχτές και επάρκεια βασικών ειδών στην αγορά, οι σοβαροί του οικονομικού επιτελείου αποκαλύπτουν τα πρώτα τους σχέδια για την πραγματική οικονομία.

Τις τελευταίες μέρες οι κ. Σταθάκης και Δραγασάκης αποκάλυψαν δυο από τα βασικά σχέδια της νέας οικονομικής διακυβέρνησης που έχουν σαν στόχο την ανασύσταση του παραγωγικού ιστού της χώρας.

Η Αξία του να είσαι αριστερός (και να μην είσαι κορόιδο)...

Aν κάτι έμαθα από τους τρεις μήνες που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην εξουσία είναι πως λίγα πράγματα είναι τόσο ωραία και σου δίνουν τόσο μεγάλη ελευθερία κινήσεων όσο το να είσαι αριστερός. Στην πραγματικότητα το να μην είσαι αριστερός σε κατατάσσει αυτομάτως στην κατηγορία κορόιδο καθώς χάνεις την ευκαιρία να λες και να κάνεις ακριβώς ό,τι λένε και κάνουν οι δεξιοί χωρίς να ανησυχείς για αντιδράσεις και άλλα τέτοια ενοχλητικά.

Νομίζω πως αν καταλαβαίνατε πόσα πράγματα θα μπορούσατε να κάνετε ως αριστεροί θα κρεμούσατε μια κατακόκκινη σημαία έξω από το μπαλκόνι σας και θα χτυπούσατε τατουάζ τον Τσε ή τον Μαραντόνα ή τη Ραχήλ τη Μακρή ή τέλος πάντων κάποια σπουδαία προσωπικότητα της αριστεράς. Αφήστε με να σας ανοίξω τα μάτια και να προσπαθήσω να σας εντάξω στη μεγάλη αριστερή αγκαλιά που έχει χώρο για όλους όσους δεν είναι κορόιδα.

Οι μικροί Γκαίμπελς...

Βασικοί κανόνες της προπαγάνδας:

Πρώτα κατασκευάζεις έναν (ή και περισσότερους) εξωτερικό εχθρό. Χρησιμοποιείς τα υλικά της ιστορίας (προαιώνια αντιπαλότητα, ανεξόφλητοι λογαριασμοί, κλπ). Ρίχνεις σε αυτόν τις άμεσες ή έμμεσες ευθύνες για όλα τα δεινά σου.

Μετά αρχίζεις να βλέπεις και εσωτερικούς εχθρούς. Όσοι δεν συμφωνούν με την δαιμονοποίηση του εξωτερικού εχθρού – ή όσοι έχουν μαζί του κάποιους δεσμούς. Τους ονομάζεις αμέσως προδότες, νενέκους ή απλά «πέμπτη φάλαγγα».

Δημιουργείς μια διάσταση «είτε – είτε». Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.

Για όλα έφταιγε ο «Γιάνης» ;

Εδώ και δυο εικοσιτετράωρα, μετά την ουσιαστική «απομάκρυνση» του κ Βαρουφάκη  από την ηγεσία των οικονομικών της χώρας, βλέπω να υπάρχει μια «αισιοδοξία» στην κυβέρνηση, μια αντίστοιχη αισιοδοξία σε πολλά από τα στελέχη των δανειστών και ένα θετικό κλίμα στις χρηματαγορές και  το ελληνικό χρηματιστήριο.
 Ήταν λοιπόν ο Γιάννης Βαρουφάκης το μεγάλο πρόβλημα. Ήταν ο Γιάννης Βαρουφάκης το μεγάλο εμπόδιο, αυτός που δεν άφηνε το  πλοίο της χώρας να αποφύγει τα βράχια.
Φταίει για όλα ο Γιάνης?
   Όπως όλα τα πράγματα στην χώρα μας, έτσι και σε αυτό έχουμε την υπερβολή.  Λες και ο υπουργός Οικονομικών ευθύνεται για όλα τα κακά της χώρας.
 Είναι όμως  χωρίς καμία ευθύνη ο Γιανης?