«..δὲν εἶν᾿ εὔκολες οἱ θύρες, ἐὰν ἡ χρεία τὲς κουρταλῆ..»

«…Μοναχὴ τὸ δρόμο ἐπῆρες,
ἐξανάλθες μοναχή,
δὲν εἶν᾿ εὔκολες οἱ θύρες,
ἐὰν ἡ χρεία τὲς κουρταλῆ…»

Διονύσιος Σολωμός

Ὁ Ὕμνος εἰς τὴν Ἐλευθερίαν

(10^η στροφή)

 

  Ο Διονύσιος Σολωμός στον «Ύμνο προς την Ελευθερία», (οι δυο πρώτες στροφές του οποίου αποτελούν από το 1856, τον εθνικό μας ύμνο), διακόσια σχεδόν χρόνια πριν (γράφτηκε το 1823) εξηγεί με σαφήνεια «φωτογραφική» θα  μπορούσε να πει κανείς τα όσα γίνονται το τελευταίο διάστημα στις σχέσεις της χώρας μας με τους εταίρους και δανειστές.

 Γιατί πραγματικά , όταν ο Δ Σολωμός  λέει (για την προσωποποιημένη  ελευθερία αυτός)  ότι πήρε το δρόμο μόνη της και μόνη της γύρισε χωρίς βοήθεια γιατί όπως επισημαίνει δεν είναι εύκολο να ανοίξουν οι πόρτες όταν έχεις ανάγκη και τις χτυπάς και τις ξαναχτυπάς, είναι σαν να γνωρίζει το τι συνέβαινε τις τελευταίες εβδομάδες στοές σχέσεις της χώρας μας με την τρόικα, θεσμούς ή όπως αλλιώς θέλετε πέστε το.

  Εμείς, ως χώρα , είχαμε αποφασίσει προφανώς μη κατανοώντας την σκληρή ευρωπαϊκή και διεθνή πραγματικότητα και πιστεύοντας πως «όλα μπορεί να γίνουν όπως τα φανταζόμαστε», να παίξουμε τους σκληρούς, τους «διαφορετικούς».

Οι τσάμπα μαγκιές πέθαναν μπροστά στα άδεια ταμεία...

Τι ακριβώς ζητάμε από την Ευρώπη; Μια ανάσα αξιοπρέπειας. Ακούγεται ωραίο, σαν στίχος έντεχνος, τραγούδι των Τσακνή-Μαχαιρίτσα. Είναι εντυπωσιακής εφευρετικότητας οι ευφημισμοί που δημιουργήθηκαν αυτό το διάστημα για να μην ειπωθεί η καταραμένη λέξη από Λ. Ζητάμε χώρο και χρόνο, δημοσιονομικό χρόνο, να δώσουν μια ευκαιρία, μας στραγγαλίζουν, εικονικοί πνιγμοί, σχέδιο ασφυξίας, η ελληνική δημοκρατία δεν εκβιάζεται, δεν μπορούμε να παραβούμε τη λαϊκή εντολή. Θέλουμε την «πολιτικοποίηση» των διαπραγματεύσεων. Θέλουμε εμείς να μιλάμε και οι άλλοι να πληρώνουν. Θέλουμε, δηλαδή, λεφτά.

Η Διεθνής Αμνηστία κατά Χαμάς για εγκλήματα πολέμου στη Γάζα ,αλλά...

Οι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ "επαναστάτες" της Ελλάδας σφυρίζουν ΑΔΙΑΦΟΡΑ...

Για εγκλήματα πολέμου κατηγόρησε τις ένοπλες ισλαμιστικές παλαιστινιακές οργανώσεις, με προεξάρχουσα τη Χαμάς, στη Λωρίδα της Γάζας, η Διεθνής Αμνηστία, κατά τη διάρκεια της τελευταίας σύγκρουσης με το Ισραήλ.
Οι ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις - περιλαμβανομένης της ένοπλης πτέρυγας της Χαμάς -  φέρονται να σκότωσαν πολλούς αμάχους όταν εξαπέλυσαν επιθέσεις στα τυφλά με ρουκέτες και όλμους στα τυφλά, κάτι που απαγορεύεται από το διεθνές δίκαιο.

Έξι άμαχοι στο Ισραήλ - περιλαμβανομένου ενός τετράχρονου αγοριού - σκοτώθηκαν σε τέτοιου είδους επιθέσεις και 13 Παλαιστίνιοι άμαχοι σκοτώθηκαν όταν βλήμα όλμου, που ερρίφθη από ένοπους Παλαιστινίους στη Λωρίδα της Γάζας, τελικά έπληξε τον προσφυγικό καταυλισμό Αλ Σάτι στη Γάζα.

Ούτε για τη λαϊκή κυριαρχία, ούτε με αξιοπρέπεια. Αλλά για την ελευθερία και με αυτοθυσία...

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Χρόνια τώρα σε όλες τις εθνικές εορτές στήνεται μια διχαστική συζήτηση, πότε για τις παρελάσεις και πότε για το νόημα της επετείου.

Φέτος, είχαμε και κάτι ακόμη: Τα νταούλια (που αφού δεν τα βάρεσε κανείς στο Βερολίνο και στο Euroworking Group μας τα έφεραν στο Σύνταγμα) και την «λαϊκή συμμετοχή».

Ως προς τα νταούλια, σε όλους αρέσουν αλλά μια στρατιωτική παρέλαση πρέπει να ολοκληρώνεται ως στρατιωτική παρέλαση. Να στέλνει δηλαδή ως τελικό και ανόθευτο μήνυμα το αίσθημα της ένοπλης υπεροχής έναντι οποιουδήποτε ήθελε να επιβουλευτεί την εθνική ακεραιότητα.

Ως προς τη «λαϊκή συμμετοχή» μια ειδική και μια γενική αναφορά.

Η ειδική: Αποδείχθηκε πως για όσους μπήκαν τα κιγκλιδώματα, για άλλους τόσους βγήκαν.

Πόσο μας στοίχισε το γερμανοτσολιάς...

Την πρώτη ανάσα θα την πάρουμε (αν την πάρουμε) σε μια εβδομάδα. Και βαθιές ανάσες θα πάρουμε (με το ζόρι) τέλος Ιουνίου αν συνεχίσουμε με σοβαρότητα και ο κ. Τσίπρας μαζέψει τους κλακαδόρους και τους αντάρτες της πλάκας που δεν πήραν χαμπάρι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνά αλλά νομίζουν ότι τα μνημονιακοι, τοκογλύφοι δανειστές, γερμανοτσολιάδες και Μερκελικοί είναι επαναστατικά συνθήματα... και το Γκαίτε κάτι σαν την κομαντατούρ...

Ρίξτε μια ματιά στον λογαριασμό που πλήρωσε προσωπικά ο κ. Τσίπρας μετά τον διασυρμό της χώρας από την τακτική Βαρουφάκη, τον εξευτελισμό μας με τις τριτοκοσμικού επιπέδου ανοησίες ότι θα γεμίσουμε τζιχαντιστές την Ευρώπη και τα κατινίστικα περί Γκαίτε και θα αντιληφθείτε τι και πόσα πέρασε ο πρωθυπουργός στο Βερολίνο.

Διάλειμμα ανακούφισης...

Εδώ ο εντελώς μες την τρελή χαρά... 

Με δεδομένο ότι η οικονομία είναι το οικοδόμημα, το εποικοδόμημα της στροφής Τσίπρα στο Βερολίνο οφείλεται στα άδεια ταμεία. Το μόνο ερώτημα είναι πόσο θα κρατήσει αυτή η ρεαλιστική στάση, αφού αφενός υπάρχει το κακό προηγούμενο του πρωθυπουργού –άλλα να λέει στο εξωτερικό και άλλα στο εσωτερικό– και αφετέρου το βασικό χαρακτηριστικό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ είναι το «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν».

Δύσκολα θα επιβιώσει η ανακούφιση που όλοι νιώσαμε, όταν ο κ. Αλέξης Τσίπρας, με τις δηλώσεις του στο Βερολίνο, έκανε ένα βήμα πίσω από το χείλος του γκρεμού, εκεί που η ανερμάτιστη ρητορεία και η αβελτηρία της κυβέρνησής του έφερε τη χώρα.