Oυδείς ετράφη ποτέ με λέξεις, συνθήματα, πανό και συλλαλητήρια...

Λίγες μέρες για να επικρατήσει η λογική...
Αν τελικά δεν επικρατήσει η λογική, αν δεν γίνει αντιληπτό ότι μια χώρα, οποιαδήποτε χώρα – πολύ περισσότερο η Ελλάδα που εδώ και χρόνια κυκλοφορεί με προτεταμένη την παλάμη και δανεικά (και ήδη έχει λάβει πολλά – δεν μπορεί να τα βάλει με όλες τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, τότε, δυστυχώς, η πατρίδα μας θα ζήσει τραγικές στιγμές Αρμαγεδδώνα.

Χίλιες φορές έχουμε πει πως πολιτική είναι η τέχνη του προβλέπειν.

Χίλιες φορές έχουμε πει πως όταν μια κυβέρνηση λαμβάνει τις αποφάσεις της ή μια αντιπολίτευση μοιράζει τις υποσχέσεις της, αναγκαίο είναι να λαμβάνεται υπ’ όψη το διεθνές περιβάλλον – τι δηλαδή γίνεται έξω από τα σύνορα του μικρόκοσμού μας.

Δεν διαπραγματευόμαστε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας!

Η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στα βράχια, αν δεν είναι ήδη. Κάποιοι λένε ότι τους είναι προτιμότερο αυτό από το να "υποκύψουν στους δανειστές". Γι΄ άλλη μία φορά το συναίσθημα μας τυφλώνει και απειλεί να μας παρασύρει στην άβυσσο. Η κυβέρνηση λειτουργεί σαν να είναι ακόμη στην αντιπολίτευση, ενώ ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος είναι ανύπαρκτος. Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις (ανεξάρτητα από το αν είναι εντός ή εκτός Βουλής) οφείλουν να δώσουν το ισχυρό "παρών" τους και να εγγυηθούν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Αλλά κι ό,τι είναι εδώ για να στηρίξουν την κυβέρνηση σε έναν έντιμο συμβιβασμό με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι εγκλωβισμένη στην προεκλογική της ρητορική. Αν εξετάσει κανείς τις προτάσεις της προς την Ευρώπη θα κινδυνεύσει να πιστέψει ότι η ρήξη είναι επιλογή.