Παραδίδομαι!

Ξέρετε πόσες φορές έχει τροποποιηθεί ο νόμος 2238/1994 για την φορολογία εισοδήματος; Διακόσιες σαράντα εννέα φορές με ογδόντα ένα διαφορετικούς νόμους! Ναι, σωστά διαβάσατε, 249 φορές. Δείγμα γραφής ενός κράτους που δεν σέβεται τον πολίτη.  Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η πολυπλοκότητα των νόμων επιτρέπει σε ένα σύστημα συμβούλων και ειδικών να θησαυρίζουν με την ερμηνεία τους! Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει. Διαβάστε τα όσα θαυμαστά συμβαίνουν στον θαυμαστό μας κόσμο.

Την ώρα που σε άλλες χώρες το φορολογικό σύστημα περιγράφεται σε μερικές σελίδες, εδώ χρειαζόμαστε βιβλιοθήκες για να συγκεντρώσουμε τους νόμους, τις εγκυκλίους, τις τροποποιήσεις. Ποιός κερδίζει από όλο αυτό; Σίγουρα όχι οι φορολογούμενοι. Ούτε το κράτος. Οι μόνοι που κερδίζουν και ίσως είναι οι μοναδικοί είναι όσοι ερμηνεύουν τους νόμους! Είναι μία βιομηχανία που αν απλοποιηθεί το φορολογικό σύστημα θα χρεοκοπήσει. Στο μεταξύ, για να μην χρεοκοπήσουν αυτοί κοντεύουμε να χρεοκοπήσουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι...

Μικρά μαθήματα Αγωγής του Πολίτη: Αρχή της Δεδηλωμένης...

Σε μια χώρα όπου η Δημοκρατία αμφισβητείται καθημερινά και η ύπαρξή της δεν συνδέεται  με τις βασικές αξίες και ελευθερίες που προσφέρει στην ανθρωπότητα το καλύτερο γνωστό πολιτικό σύστημα, αλλά με τον βαθμό της οικονομικής ευημερίας…

Σε μια χώρα που το φαινόμενο του ναζισμού αποδίδεται στην οικονομική κρίση – οπότε ας…  του συγχωρεθούν οι αμαρτίες…

Σε μια χώρα που η λέξη «χούντα» βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη…

Σε μια χώρα όπου η λήθη αποτελεί καθημερινή πρακτική και ουδείς μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει στον λαό τι ακριβώς σημαίνει «χούντα»…

Φυσικό είναι να αγνοείται συστηματικά η Αρχή της Δεδηλωμένης, το θεμέλιο του Κοινοβουλευτισμού, που καθιερώθηκε από τον Χαρίλαο Τρικούπη το 1975.

Οι δολοφόνοι της οικονομίας...

Το κύριο άρθρο της Εστίας...

Η διατηρητέα κακομοιριά μας...

Τα προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας εντάχθηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ και κάποιοι ξεσπάθωσαν για το επικείμενο «ξεπούλημα της εθνικής μνήμης». Με δεδομένο ότι τα κτίρια έχουν κριθεί διατηρητέα στο σύνολό τους, φοβούνται μήπως εμφανιστεί κάποιος αφελής επενδυτής που θα τα αγοράσει, θα τα αποκαταστήσει (και όχι αναπαλαιώσει, κύριε Σπηλιωτόπουλε) και μετά θα τα εκμεταλλευτεί για να... πλουτίσει. Σε τέτοια πάχνη ανοησίας κολυμπούν κάποιοι σε μια χώρα με μηδενική αγορά ακινήτων, όπου ακόμη και τα φιλέτα της (Αστήρ, Ελληνικό) κινδύνεψαν να μείνουν στα αζήτητα.

Τέλος πάντων, ας πάμε πιο κάτω.

Στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, και στα «Κουντουριώτικα» γενικότερα, χτίστηκαν πριν από 80 χρόνια πολυκατοικίες για να στεγάσουν τους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Τις πολυκατοικίες αυτές τις σχεδίασαν δύο τεχνικοί, υπάλληλοι των υπηρεσιών της Πρόνοιας που τις έκτισε. Ο αρχιτέκτων Κ. Λάσκαρις και ο πολιτικός μηχανικός Δ. Κυριακού. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα κτίρια αυτά αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα «γερμανικού φονξιοναλισμού», χωρίς ίχνος διακόσμησης.

Όσο το κράτος ΕΧΘΡΟΣ του πολίτη έχει αυτή την λογική...

Τόσο και ακόμα περισσότερο οι Έλληνες θα αμύνονται ...

Η φιλοσοφία που επικρατεί στους "Αρμόδιους" εδώ και χρόνια συνοψίζεται στο "πώς θα τους την φέρουμε" ...

Πώς θα βρουν τους πολίτες ευάλωτους σε κάποιο σημείο για να τους ΞΕΣΚΙΣΟΥΝ...
Και δεν καταλαβαίνουν οι ανόητοι ότι δεν γίνεται να ξεπεράσουν την λαϊκή ΣΟΦΙΑ...

Το τέλος του καθεστώτος ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ...

Το πρόβλημα της Ελλάδας στη μεταπολίτευση αλλά και μεταπολεμικά είναι ο υπερβολικός κρατικοδιαιτισμός. Η φορολογική κλοπή ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας προς το συμφέρον της πελατείας των πολιτικών και των συνδικαλιστών, μια πρακτική η οποία  εμφανίζεται σαν αναδιανεμητικός σοσιαλισμός ή ευρωπαϊκού τύπου κοινωνικό κράτος.

Η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε από κάποια νεοφιλελεύθερου τύπου απορρύθμιση των αγορών αλλά από υπερρύθμιση των αγορών και φορολογική ασφυξία των υγιών δυνάμεων της οικονομίας με ταυτόχρονη ασυδοσία των υπολοίπων που σε διαπλοκή με το φοροεισπρακτικό μηχανισμό φοροδιαφεύγουν συστηματικά.

Το ελληνικό μεταπολεμικό και μεταπολιτευτικό μοντέλο χρεοκόπησε γιατί δεν είχε καμιά δόση κεντρώου φιλελευθερισμού, κεντροδεξιού οικονομικού πραγματισμού ή πατριωτικού νεοσυντηρητισμού. Είχαμε να κάνουμε (είτε εμφανιζόταν  με δεξιό πρόσωπο είτε με αριστερό) με ένα κεντροαριστερό δημαγωγικό λαϊκισμό λατινοαμερικανικού τύπου.