Κι έτσι ξαφνικά η Σαντορίνη, ναυαρχίδα του ελληνικού τουρισμού βυθίστηκε στο σκοτάδι και, μάλιστα, την κορυφαία στιγμή, την πιο κρίσιμη, την πιο δοξαστική. Εντάξει, ατυχήματα συμβαίνουν. Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που δεν υπολογίζει τον παράγοντα «κακιά στιγμή». Ολοι σαστίζουμε μπροστά στο ξαφνικό, το απρόοπτο. Ολοι; Εδώ θέλει λίγη σκέψη.
Από τον Μάρτιο ίσως και νωρίτερα, η κυβέρνηση έχει ανεβάσει ψηλά των πήχυ των προσδοκιών για το φετινό καλοκαίρι. Δεκαεπτά εκατομμύρια τουρίστες περιμέναμε, δεκαεννιά έγιναν στην πορεία, δροσερό, ευλογημένο νεράκι σ’ έναν τόπο ξερό από κεφάλαια. Η μεγάλη μας βιομηχανία, ο τουρισμός, έγινε η σημαία της αναγέννησης σε μια οικονομία άνυδρη. Θα πάρει μπροστά η μηχανή, θα δουλέψουν οι επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, θα δώσουν «καύσιμο» σ’ έναν χειμώνα που κι αυτός προμηνύεται δύσκολος και βαρύς. Ατυχήματα συμβαίνουν ναι, αλλά στην πρόληψη και την αντιμετώπισή τους κρίνεται κατά πόσο λειτουργεί ένας κρατικός μηχανισμός.
