Η μοίρα είναι σκληρή για τον Γιώργο Παπανδρέου. Την ώρα που
σχεδόν απόβλητος από το κόμμα του και από τη διακυβέρνηση της χώρας
παρέδιδε την εξουσία του ΠαΣοΚ στον προ πέντε ετών
αποδοκιμασθέντα ανταγωνιστή του Ευάγγελο Βενιζέλο, επιβεβαιωνόταν με πλήρεις σχεδόν αποδείξεις η δήλωσή του προς τη διεθνή κοινότητα ότι
κυβερνά μια χώρα διεφθαρμένων.
Μόνο που φαίνεται να του διαφεύγει ότι αυτή εδραιώθηκε και κοινωνικοποιήθηκε από το ΠαΣοΚ και τον ιδρυτή πατέρα του, που «νομιμοποίησε» τη μίζα με πλαφόν κάτω των 500 εκατ. δραχμών, όπως ευρέως γνωστοποιήθηκε τότε, με ενθουσιωδώς συμπράττοντες το πελατειακό πολιτικό σύστημα και τον αδίστακτο και ασύδοτο κομματικό συνδικαλισμό.
Η για πρώτη φορά σοβαρή δραστηριοποίηση των ελεγκτικών αρχών από τολμηρά και ευσυνείδητα στελέχη τους έφερε στη δημοσιότητα την έκταση της διαφθοράς, η οποία έχει αναπτυχθεί ανενόχλητη σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, με πρωτοστατούντα τον δημόσιο τομέα.
Οι ελάχιστοι πια νομοταγείς πολίτες κατάπληκτοι πληροφορήθηκαν αυτές τις μέρες για το πάρτι ληστείας των ασφαλιστικών μας αποταμιεύσεων στο ΙΚΑ από υπαλλήλους του (πόσους άραγε;) σε συνεργασία με εξίσου διεφθαρμένους ασφαλισμένους, για να επακολουθήσουν επιτέλους κάποιες συλλήψεις αλλά με αμφίβολη τιμωρία (ο νόμος προνοεί για την προστασία τους).
