Έχω ένα διαδικτυακό φίλο, ο οποίος, για τους δικούς του λόγους μου κάνει σχόλια στις αναρτήσεις μου μέσω του mail και όχι στη θέση σχολιασμού!
Έχει συγκροτημένη άποψη και είναι μάλλον συντηρητικής απόκλισης. Για την τελευταία ανάρτησή μου μου έκανε πολύ αυστηρή κριτική για ό,τι έγραψα σχετικά με τον δοτό πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο, σημειώνοντας με έμφαση ότι πρόκειται για καταξιωμένο στέλεχος που τίμησε τη χώρα μας όπου και αν εργάστηκε στο εξωτερικό, κατά συνέπεια έπρεπε να τον αντιμετωπίσω με σεβασμό και με υπομονή προκειμένου να αποδώσει το έργο του και να κριθεί στο τέλος!
Αν ήμουνα οπαδός της "ατάκας" θα έγραφα στο φίλο μου ότι ο σεβασμός προς κάποιον
δεν επιβάλεται αλλά κερδίζεται με συνέπεια, προσπάθεια, υπομονή και επιμονή, αλλά επειδή είμαι περισσότερο πρακτικιστής θα προσπαθήσω να καταγράψω πιο κάτω τους λόγους για τους οποίους ο κ. Παπαδήμος δε συμπεριλαμβάνεται μέσα στα πρόσωπα τα οποία έχουν κερδίσει το σεβασμό μου.
Θα ξεκινήσω από τη λέξη "καταξιωμένος", η οποία "ακολουθεί" τον κ. Παπαδήμο εδώ και πολλά χρόνια!
- Η λέξη κερδήθηκε από τις θέσεις τις οποίες κατέλαβε ο κ. Παπαδήμος σε διεθνείς οργανισμούς οι περισσότερες από τις οποίες συμπληρώνονται "αναλογικά" από τα κράτη μέλη! Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα που κυριάρχησε πολιτικά τα τελευταία τριάντα χρόνια στη χώρα μας, έστειλε τους δικούς του υποτακτικούς! Δεν έχω ακούσει να έκανε κάτι εντυπωσιακό σε κάποια από τις θέσεις αυτές ο κ. Παπαδήμος!