Το άρθρο της ημέρας από τον δικηγόρο Σωτήρη Καλαμίτση
Αγαπητοί φίλοι (του taxalia),
Δεν σας γνωρίζω, αλλά και ούτε είναι απαραίτητο. Αρκεί ότι από το blog σας δίνετε βήμα σε πάντα ενδιαφερόμενο να εκφράσει τις απόψεις του, εξ ου και σας έχω κάποια αδυναμία (σχόλιο taxalia: και εμείς κύριε Καλαμίτση).
Κάπως έχω αντιληφθεί, φρονώ, και τις πολιτικές πεποιθήσεις σας (σχόλιο taxalia:μπερδεμένοι Έλληνες είμαστε και δεν "ανήκουμε" πουθενά...), αλλά εξ ίσου καλά έχω αντιληφθεί ότι αυτές δεν σας έχουν φορέσει παρωπίδες, εξ ου και φιλοξενείτε πάσης φύσεως απόψεις, ακόμη και ακραίες. Έτσι, απεφάσισα να σας στείλω κάποια σχόλιά μου επί απόψεων που δημοσιεύθηκαν γύρω από τη δασκάλα Χαρά Νικοπούλου.
Κοινοποιώ το παρόν σε ορισμένους ενδιαφερομένους, αλλά καθ’ υποχρέωση και στην πομακική εφημερίδα «Ζαγάλισα».
Τα σχόλιά μου παρεμβάλλονται στα κείμενα και είναι γραμμένα με
κόκκινα έντονα πλάγια γράμματα.
.
Χαρά Νικοπούλου
Μετάλλιο στη δασκάλα που διχάζει... Ποιόν διχάζει; Και γιατί, άραγε, διχάζει η δασκάλα και δεν διχάζουν αυτοί που βρίσκονται απέναντι στη δασκάλα υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης και της συνακόλουθης πολυπολιτισμικότητας, την οποία προσπαθούν να επιβάλουν με το ζόρι στην πλειονότητα του ελληνικού λαού, αν και η κ. Μέρκελ δήλωσε προσφάτως ότι μετά από δεκαετίες διαπιστώθηκε ότι το πείραμα της πολυπολιτισμικότητας στη Γερμανία απέτυχε;
Η πορεία και οι κόντρες της Χαράς Νικοπούλου, από τον Εβρο ως τη βράβευσή της από την Ακαδημία Αθηνών
Η Χαρά Νικοπούλου στην τελετή βράβευσής της από την Ακαδημία Αθηνών την περασμένη Τρίτη. Καθώς οι τιμώμενοι δεν λαμβάνουν τον λόγο, πήρε ειδική άδεια και απευθύνθηκε στους παρισταμένους λέγοντας: «Το μετάλλιο ανδρείας αποτελεί για εμένα ηθική δέσμευση να συνεχίσω με μεγαλύτερη πίστη τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση του έθνους» Μην είν΄ οι κάμποι; Μην είναι τ΄ άσπαρτα ψηλά βουνά; Τελικά τι είναι η πατρίδα μας; Μια δασκάλα έχει βρει την απάντηση και τη λέει στα παιδιά της: «Πατρίδα είναι καθένας από εσάς».Ζητήσατε από τη δασκάλα να σας το εξηγήσει; Σεις, άραγε, δεν νιώθετε ότι πατρίδα είσθε και σεις και εγώ και ο καθένας από τους έλληνες; Ή μήπως τώρα που η λαθρομεταναστευτική πλημμυρίδα έχει κατακλύσει αυτή τη χώρα, θα πρέπει να μη λέμε ότι καθένας από εμάς είναι η πατρίδα, για να μηνπροσβάλουμε τους απρόσκλητους μουσαφίρηδες;
Αυτό αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» η κυρία Χαρά Νικοπούλου, η οποία τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με Αργυρό Μετάλλιο «για την προσήλωσή της στο καθήκον, την αυταπάρνηση και την εθνοπρεπή της στάση κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της ως δασκάλας στο Μεγάλο Δέρειο του Νομού Εβρου τα έτη 2004-2008».
Μόνο που η «εθνοπρεπής» στάση της κυρίας Νικοπούλου με τον διαχωρισμό των μειονοτικώνμαθητών λειτούργησε διχαστικά στην τοπική κοινωνία προκαλώντας έντονες αντιπαραθέσεις, αν και η ίδια ηρωοποιήθηκε από ακραίες εθνικιστικές ομάδες. Γιατί δεν μας εξηγείτε σε τι συνίσταται ο από μέρους της δασκάλας διαχωρισμός των μειονοτικών μαθητών; Ποίες οι ομάδες, στις οποίες τους διαχώρισε; Κι΄ όταν αναφέρεσθε σε μειονοτικούς μαθητές, γιατί δεν ορίζετε σε τι συνίσταται αυτή η μειονότητα, ώστε να ενημερωθεί ο αναγνώστης, στον οποίον προσφέρετε την κεφαλή της δασκάλας επί πίνακι;
Αποθέωση και συμπάθειαΟι τελετές της Ακαδημίας Αθηνών έχουν ένα πρωτόκολλο. Οι τιμώμενοι,περί τους 50 εφέτος, δεν λαμβάνουν τον λόγο. Η εθνοπρεπής δασκάλα κυρία Χαρά Νικοπούλου έκανε την περασμένη Τρίτη, 28 Δεκεμβρίου, τη διαφορά. Πήρε ειδική άδεια για να χρησιμοποιήσει το μικρόφωνο. «Η Ακαδημία στο πρόσωπό μου παρασημοφορεί τη φιλοπατρία και τη διαμόρφωση κυρίως της εθνικής συνείδησης στους μαθητές μου. Το μετάλλιο ανδρείας αποτελεί για μένα ηθική δέσμευση να συνεχίσω με μεγαλύτερη πίστη τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση του έθνους».
Δεν ξέρουμε ποια είναι η «τελική δικαίωση του έθνους», πάντως σε προσωπικό επίπεδο η κυρία Νικοπούλου δικαιώνεται ποικιλοτρόπως. Αν δεν γνωρίζετε ποια είναι η τελική δικαίωση τους έθνους, γιατί δεν ρωτήσατε τη δασκάλα να σας το εξηγήσει, όταν μίλησε στο ΒΗΜΑ; Την ώρα που η Ακαδημία ετοίμαζε την τελετή, η Νεολαία του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΝΕΟΣ) εξέδιδε μια ανακοίνωση. Πρότεινε την «ηρωική δασκάλα» για τη θέση του Ειδικού Γραμματέα θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού. Να τοποθετηθεί δηλαδή στη θέση της κυρίας Θάλειας Δραγώνα, η οποία παραιτήθηκε «κάτω από την κατακραυγή της κοινής γνώμης για τους χειρισμούς στα θέματα της Ελληνικής Ιστορίας». Η ιστοσελίδα της ΝΕΟΣ κοσμείται από φωτογραφία της δασκάλας αγκαλιά με τον πρόεδρο της οργάνωσης κ. Γιάννη Παναγιωτακόπουλο. Η δασκάλα δεν είχε ιδέα για την πρόταση - το μαθαίνει, λέει, στη διάρκεια της συζήτησής μας. Γιατί αφήνετε το υπονοούμενο ότι η δασκάλα το εγνώριζε, αλλά εψεύσθη; Έχετε στοιχεία ότι είναι υποκρίτρια; Και πού βρίσκετε το κακό σ’ αυτή την πρόταση; Τι περιμένατε, να την προτείνουν γι’ αυτή τη θέση π.χ. οι γκρίζοι λύκοι; Ο ΛΑΟΣ είναι κόμμα που έχει εκπροσώπηση στη Βουλή, όπως το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. Εν τούτοις δεν είναι η πρώτη φορά που η χριστιανική Δεξιά εκδηλώνει συμπάθεια στο πρόσωπό της. Είναι ο πολιτικός χώρος που την αποθεώνει ως ηρωίδα. Ας υποθέσουμε ότι τα πράγμα έχουν όπως τα γράφετε. Γιατί είναι κακό να συμπαθεί τη δασκάλα η χριστιανική δεξιά; Και εν πάση περιπτώσει, η αριστερά τάσσεται με την κ. Ρεπούση, την κ. Δραγώνα κ.λπ. Γιατί θα πρέπει οι μη αριστεροί και οι μη χριστιανοί δεξιοί να δέχονται τους μύδρους σας, επειδή συμπαθούν τη δασκάλα και αντιπαθούν την παρέα της κ. Ρεπούση;
Η κυρία Νικοπούλου δεν αρέσκεται στην πολιτική καπηλεία του έργου της. Τώρα βάζετε τα πράγματα στη θέση τους. «Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα. Ανήκω μόνο στην Ελλάδα και στον Χριστό. Τη δημοκρατία άλλοι την καταχρώνται και άλλοι την αντιμετωπίζουν σωστά. Καθένας θα κριθεί για την επιλογή του καλού και του κακού». Την αποστροφή για την πολιτική τεκμηριώνει με όσα διαδραματίζονται στο μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη «Οι έμποροι των εθνών». «Δεν θα υπήρχε καμία περίπτωση να ασχοληθώ με την πολιτική». Τι είναι όμως η πολιτική; Παραφράζοντας τα λεγόμενά της, θα λέγαμε ότι «πολιτική είναι καθένας από εμάς». Νομίζετε ότι αυτό αποτελεί παράφραση; Μάλλον ατυχήσατε. Απλώς βρήκατε την ευκαιρία να περιγελάσετε τη δασκάλα.
Η ίδια κατηγορήθηκε ότι άσκησε εξωτερική πολιτική μέσα στο σχολείο, στον Εβρο. Κατηγορήθηκε ότι έκανε του κεφαλιού της στην εκπαίδευση της μειονότητας. Από ποιόν και γιατί κατηγορήθηκε; Συγκεκριμένα πράγματα, όχι αοριστολογίες. Αν π.χ. κατηγορήθηκε από το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή, είναι τούτο προς ψόγο ή τίτλος τιμής; Με τον τρόπο δηλαδή που πήρε το μικρόφωνο στην τελετή της Ακαδημίας, ενήργησε, λένε, Ποιοί το λένε; για τη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης των Πομάκων. Για τη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης των Πομάκων ή για τη συνδρομή της στους Πομάκους που έχουν ελληνική εθνική συνείδηση, την οποία τους αρνείται το τουρκικό προξενείο και οι πάσης φύσεως συνοδοιπόροι του; Δεν ακολούθησε το πρωτόκολλο. Μόνη σας γράψατε ανωτέρω ότι για να μιλήσει κατά τη βράβευσή της, ζήτησε και έλαβε ειδική άδεια. Γιατί την μέμφεσθε ότι δεν ακολούθησε το πρωτόκολλο; Εκτός αν εννοείτε ότι δεν έπρεπε να ζητήσει την άδεια, ώστε να μην την πάρει και έτσι να σας κάνει το χατίρι να μην πει αυτά που είπε. Τότε, όμως, θα έπρεπε να ψέξετε την Ακαδημία που της έδωσε την αιτηθείσα άδεια κάνοντας αυτή την εξαίρεση. Επίσης, θα έπρεπε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να έχετε κάνει μία έρευνα για να ενημερώσετε τον αναγνώστη αν πράγματι είναι η πρώτη φορά που βραβευθείς ζήτησε την άδεια και του δόθηκε ή δεν του δόθηκε.
Υπάρχουν στο Μεγάλο Δέρειο όπου δίδασκε από το 2004 μαθητές που τη λατρεύουν, μαθητές που κερδίζουν γνώση από το πάθος της «Μπουμπουλίνας του Εβρου» - όπως την αποκαλούν οι εθνικιστές.Ποιοι είναι αυτοί οι εθνικιστές; Εφτιαξε χορωδία και τους έμαθε να τραγουδούν Τσιτσάνη και Θεοδωράκη. Πού το κακό; Εξέδιδε τη μαθητική εφημερίδα «Δέρειο στη γνώση», που βραβεύτηκε από την υπουργό Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου στο πλαίσιο του διαγωνισμού «Αριστεία και Καινοτομία στην Εκπαίδευση 2010». Με αφορμή τη βράβευση αυτή η δασκάλα μίλησε για τα ελληνικά αισθήματα των Πομάκων, αναστατώνοντας την ειδική γραμματέα κυρία Δραγώνα, η οποία ανέλαβε δράση στον διάδρομο, έξω από την εκδήλωση. Αποκάλεσε τη δασκάλα «κακή δασκάλα», «υποχείριο»και υποσχέθηκε να διευκολύνει τη μετάθεσή της στη Θεσσαλονίκη. Εδώ μας μπερδέψατε κ. Κέζα μου. Την βράβευσε η υπουργός, αλλά την κατσάδιασε η υφισταμένη της υπουργού. Δεν μας λέτε, όμως, αν είχε δίκηο η υπουργός ή η υφισταμένη της. Και, επίσης, δεν μας εξηγείτε γιατί η κ. Δραγώνα δεν θέλει να αναγνωρίσει στους Πομάκους το δικαίωμα να τρέφουν τα ελληνικά αισθήματά τους; Το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό το αναγνωρίζετε μόνον στους αντίθετους με τα ελληνικά αισθήματα των Πομάκων; Οι υποστηρικτές της κυρίας Νικοπούλου διατείνονται ότι θα μπορούσε εξαρχής να γλιτώσει τον διορισμό στην ακριτική περιοχή εάν είχε αξιοποιήσει τις γνωριμίες του πατρός της, Προέδρου του Αρείου Πάγου (η αλήθεια είναι ότι προήχθη στη θέση του Προέδρου το 2007, δηλαδή τρία χρόνια μετά τον διορισμό της θυγατέρας του). Και ο συνήθης μαϊντανός, με τον οποίον πασπαλίζονται τα αρθρίδια. Να γράψουμε και κάτι για τον πατέρα της, ο οποίος σίγουρα θα τη βοήθησε στην πορεία της κοτζάμ Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Εγώ θα περίμενα να γράψετε ότι μολονότι ο πατέρας της ήταν ανώτατος δικαστικός, η δασκάλα δεν έβαλε μέσο για να διδάξει σε μεγάλο αστικό κέντρο και πήγε στην εσχατιά της χώρας. Αλλά θέλουν γενναιότητα τέτοιες κουβέντες.
