Συχνά στην πολιτική ακούμε τη φράση σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Όμως στην περίπτωσή μας δεν είναι αυτό ένα τετριμμένο κλισέ.
Είναι ωμή – και οδυνηρή - πραγματικότητα.
Άλλωστε, η κρίση διευρύνεται. Χθες ξέσπασε στην Ελλάδα. Σήμερα, στην Ιρλανδία. Ήδη, τις τελευταίες ώρες, ακουμπά την Πορτογαλία και την Ισπανία. Αύριο, ποιος ξέρει ποιάν άλλη χώρα;
Καλούμαστε, λοιπόν, σήμερα, να δούμε και να συζητήσουμε, που πάει η Ελλάδα, που βρισκόμαστε εμείς και τι μεγάλες επιλογές έχουμε από δω και μπρος.
Αυτό θα κάνουμε σήμερα. Με ειλικρίνεια. Με τόλμη. Και με αποφασιστικότητα. Χωρίς αντιπαλότητες για κανένα. Σε αυτό το καράβι που λέγεται Ελλάδα είμαστε όλοι επιβάτες. Κι έχουμε κοινή μοίρα…
Αλλά θα μιλήσουμε και χωρίς διάθεση να καλύψουμε τίποτε. Γιατί οι μεγάλες αλήθειες λέγονται σε κρίσιμες στιγμές. Και οι μεγάλες αποφάσεις παίρνονται σε κρίσιμες καταστάσεις.
* Πρώτη διαπίστωση, λοιπόν: Η πολιτική της κυβέρνησης στην Οικονομία, πολιτική που υπαγορεύθηκε από το Μνημόνιο, έχει οδηγήσει σε πλήρες αδιέξοδο.
Έπεσε έξω στα έσοδα, έπεσε έξω στις δαπάνες, έπεσε έξω στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, έπεσε έξω στην ύφεση, έπεσε έξω στην ανεργία, έπεσε έξω και στον πληθωρισμό.
Έπεσε έξω σε όλα!
Δεν θα σας κουράσω με νούμερα. Άλλωστε, ομολογείται πλέον απ’ όλους. Και από την κυβέρνηση και από την ίδια την Τρόικα και από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο ακόμα...
Κάτι παραπάνω: Έπεσε έξω ακριβώς για τους λόγους που είχαμε προειδοποιήσει εμείς εξ αρχής:
Όταν μας έφεραν για ψήφιση το Μνημόνιο, δεν βιαστήκαμε να πάρουμε θέση. Το μελετήσαμε. Κάτι που δεν έκαναν πολλοί απ’ όσους έσπευσαν να το υιοθετήσουν τότε τις απόψεις του Μνημονίου, τις θέσεις του και τώρα διαπιστώνουν έκπληκτοι τι ψήφισαν…
Το μελετήσαμε, λοιπόν, και τότε και μόνο αποφασίσαμε να το καταψηφίσουμε…
-- Όχι γιατί επέβαλε κάποιες διαρθρωτικές αλλαγές. Το ακριβώς αντίθετο: Εμείς ήμασταν και παραμένουμε υπέρμαχοι των διαρθρωτικών αλλαγών. Άλλωστε, όσες ήλθαν για ψήφιση, όλες σχεδόν τις ψηφίσαμε. Μερικές είχαν ξεκινήσει επί των ημερών, άλλωστε, της δικής μας κυβέρνησης. Με το ΠΑΣΟΚ τότε να τις καταγγέλλει και να τις καταψηφίζει!
Για την ακρίβεια, εμείς υποστηρίζουμε πιο φιλόδοξο πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών. Και έχουμε την πρόθεση, για μερικές απ’ αυτές, να ζητήσουμε ακόμα και αναθεώρηση του Συντάγματος.
Συνεπώς, οι διαρθρωτικές αλλαγές που περιείχε το Πρόγραμμα δεν ήταν πρόβλημα για μας. Εμείς ζητάμε πολύ περισσότερα…
-- Δεν το απορρίψαμε διότι περιείχε περιστολή της σπατάλης. Το ακριβώς αντίθετο. Εμείς ζητάμε δημοσιονομική εξυγίανση πολύ πιο φιλόδοξη. Διακηρύξαμε, μάλιστα – και κάποιοι τότε μας επέκριναν γι’ αυτό – ότι πρέπει να επιδιώξουμε, το γρηγορότερο δυνατό, ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, δηλαδή μηδενισμό του ελλείμματος. Για ένα και μόνο λόγο: για να ελέγξουμε το χρέος!
Άρα, ούτε η δημοσιονομική εξυγίανση ήταν πρόβλημα για μας. Αντίθετα, ήταν και παραμένει πρωταρχική μας επιδίωξη! Και μάλιστα θέλαμε περισσότερη έμφαση σε πολλά ζητήματα και πολύ πιο αποφασιστικά για να επιτύχουμε αυτό το στόχο…
Απορρίψαμε, όμως, το Πρόγραμμα για τέσσερις λόγους:
-- Πρώτον, διότι δεν χτυπά τη σπατάλη. Δεν είναι σπατάλη οι συντάξεις των 800 ευρώ που περικόπηκαν…
Είπαμε από τότε ότι η πολιτική που υιοθετήθηκε τον περασμένο Μάιο, βάζει τη χώρα σε φαύλο κύκλο ύφεσης, επίμονων ελλειμμάτων, νέων περιοριστικών μέτρων, ακόμα πιο επίμονων ελλειμμάτων, ακόμα μεγαλύτερης ύφεσης…
Προειδοποιήσαμε από τότε, ότι η ύφεση θα απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος των θυσιών στις οποίες υποβάλλεται ο Ελληνικός λαός. Τους θυμίσαμε αυτό που τόνιζε πάντα ο αείμνηστος Ξενοφών Ζολώτας: ότι «οι φόροι σκοτώνουν τους φόρους»! Αυτό ακριβώς συνέβη στους έξι μήνες που μεσολάβησαν.
Κι αυτό ακριβώς ομολογείται σήμερα.
