Ούτε κι ο Π. Φασούλας φανταζόταν πως μπορεί να του συμβεί κάτι τέτοιο. Είχε περάσει απ’ τα γήπεδα του μπάσκετ και τα έδρανα της Βουλής, κι ήταν πια δήμαρχος Πειραιά όταν μπήκε στο δρόμο του ένας μικρόσωμος νομάρχης. Του κ. Φασούλα στην αρχή του φάνηκε παράξενο. Υστερα συνειδητοποίησε πως δεν υπάρχει κανένας απολύτως τρόπος να φύγει απ’ τη μέση ο νομάρχης Γ. Μίχας.
Κι έτσι, οι 1.000 & 1 νύχτες του Πειραιά ξεκίνησαν την επομένη των εκλογών του 2006. Απ’ τη μια, ο κ. Φασούλας να διαμαρτύρεται πως κάποιος βάζει τους δημοσκόπους να ρωτούν πίσω απ’ την πλάτη του ποιος είναι ο πιο καλός δήμαρχος, κι ενώ δεν υπάρχει αντίπαλος τον βγάζουν δεύτερο! Απ’ την άλλη, ο κ. Μίχας, σαν εκείνη τη φιγούρα απ’ το γνωστό παραμύθι, να λέει πως ο Πειραιάς είναι γεμάτος ποντίκια, και μόνο αυτός μπορεί να τα διώξει - πιθανώς, με το μαγικό φλάουτο, που κάνει τα τρωκτικά να πηδούν στο λιμάνι για να πνιγούν. Και σε ρόλο θεατών, οι δύστυχοι Πειραιώτες που κινούνται στους δρόμους με την αστρονομική ταχύτητα των οκτώ χλμ. την ώρα, για να περάσουν τα ποντίκια κι οι δημοσκόποι…
