Δεν χρειαζόταν να είναι κανείς σπουδαίος οικονομολόγος για να έχει προβλέψει ότι η θεραπεία-σοκ της τρόικας θα έριχνε την ελληνική οικονομία στον
φαύλο κύκλο της ανατροφοδοτούμενης ύφεσης.
Υφεση αρκετά μεγαλύτερη από όσο λέγεται.
Το «κίνημα των αποδείξεων» ενέταξε στην επίσημη οικονομία ένα σημαντικό τμήμα της παραοικονομίας.
Λόγω αυτού, εάν το 2010 είχαμε μηδενική ανάπτυξη του πραγματικού ΑΕΠ, το επίσημο ΑΕΠ θα εμφάνιζε σημαντική άνοδο.
Το επίσημο ΑΕΠ, όμως, αναμένεται να μειωθεί περίπου κατά 4%.
Αυτό σημαίνει ότι το πραγματικό ΑΕΠ θα μειωθεί αρκετά περισσότερο.
Η υστέρηση των εσόδων οφείλεται κυρίως σ’ αυτή την αιτία, χωρίς να υποτιμώνται τα προβλήματα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Η συρρίκνωση της πραγματικής οικονομίας δεν περιορίζει μόνο τον όγκο των συναλλαγών.
Δημιουργεί κλίμα ασφυξίας σε πολλές επιχειρήσεις και τις εξωθεί να μην αποδίδουν τον ΦΠΑ και να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές. Για μία επιχείρηση που βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία, τα πρόστιμα δεν λειτουργούν αποτρεπτικά. Αναμφισβήτητα, τόσο τα δημοσιονομικά όσο και η πραγματική οικονομία ασθενούν βαριά. Χρειάζονταν, λοιπόν, τομές.
Το Μνημόνιο περιέχει σειρά μέτρων, τα οποία έπρεπε να έχουν προ πολλού ληφθεί. Συνολικά, όμως,
συνιστά λάθος θεραπεία.
