Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Το Πίρι Ρέις ξαναβγήκε στο Αιγαίο και έκανε και μία βόλτα στην Eλληνική υφαλοκρηπίδα ...

Αμέσως ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κ. Δρούτσας έστειλε μήνυμα στην Άγκυρα για τη συνεχιζόμενη δραστηριότητα στο Αιγαίο κλπ κλπ.

Σίγουρα θα το ξανασκεφτούν οι Τούρκοι μετά από αυτή την σκληρή ανακοίνωση-μήνυμα:

«Ας γνωρίζουν όλοι ότι η πολιτική της ελληνοτουρκικής προσέγγισης που εφαρμόζουμε είναι επιλογή μας και δεν αποτελεί για την Ελλάδα μονόδρομο. Προϋπόθεση για να έχει η προσέγγιση και η συνεργασία που επιχειρούμε μέλλον και θετικό αποτέλεσμα, είναι να είναι αμοιβαία επωφελής και να βασίζεται στον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Στην πορεία όλα συνεκτιμώνται και αναθεωρούνται»

Λέω τώρα εγώ που δεν είμαι στα "Πράγματα"...
Ο Υπουργός εξωτερικών μήπως πρέπει να ασχοληθεί λίίίίγο με το θέμα;;;

Η καλή νεράιδα πέθανε...

Μολονότι το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε ήδη μεταφρασμένο και ο συντάκτης του Τόμας Φρίντμαν είναι ίσως ο διασημότερος σήμερα αμερικανός δημοσιογράφος, δεν απασχόλησε τους διυλίζοντες τον κώνωπα σχολιαστές των οικονομικών και ιδιαίτερα τους συνυπεύθυνους, μαζί με τους πολιτικούς μας, δημοσιογράφους. Κι όμως πρόκειται για μια ευρηματική συμπύκνωση των μεταπολεμικών εξελίξεων, που κατέληξαν στη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση, η έξοδος από την οποία απαιτεί επειγόντως νέες ιδέες και ειλικρινή διεθνή συνεργασία. Συγχωρήστε μου να παραχωρήσω τη στήλη μου στα κυριότερα αποσπάσματα από το άρθρο που δημοσιεύθηκε στους «Νew Υork Τimes» τον περασμένο Μάιο και σε ελληνική απόδοση στην «Καθημερινή» (11/5):

«Η καλή νεράιδα πέθανε από επιπλοκές που σχετίζονται με την παχυσαρκία. Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1946 και ο θάνατός της συνέπεσε με τις βρετανικές εκλογές του 2010 και τις ταραχές στην ΕλλάδαΙδού τι κρύβεται πίσω από τις βρετανικές εκλογές,τις ελληνικές ταραχές και το δικό μας Τea Ρarty:Οι γονείς μας ήταν η “Σπουδαιότερη Γενιά” και κέρδισαν αυτόν το τίτλοκάνοντας τεράστιες οικονομίες και επενδύσεις, για να μας χτίσουν έναν κόσμο αφθονίας.Η γενιά μου,οι Βaby Βoomers (σσ.: γεννοβολώντες αδηφάγα παιδιά, κατά ελεύθερη απόδοση) εξελίχθηκε σ΄ αυτόπου ο συγγραφέας Κurt Αndersen αποκάλεσε “Γενιά της Ακρίδας”. Καταναλώσαμε όλη αυτή την αφθονία σαν πεινασμένες ακρίδες. Τώρα, εμείς μαζί με τα παιδιά μας πρέπει να γίνουμε η γενιά της “Αναγέννησης”- αυτή που θα ξανασυγκεντρώσει χρήματα, αλλά μ΄ έναν τρόπο οικονομικά και οικολογικά αποδεκτό.Κι αυτό θα απαιτήσει μεγάλη προσαρμογή. 


ΣΟΚ ... Αλλά για ποιους;;;

Μήπως για τους "φωστήρες" που νόμιζαν ότι ανεβάζοντας 50% τους φόρους καυσίμων θα ανέβαιναν οι εισπράξεις 50%;;;

Νομίζουν ότι οι Έλληνες δεν ξέρουν να αμύνονται στην φορολογική λαίλαπα;;;

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν είναι ala cart.


Δεν  μπορεί να εφαρμόζεις νεοφιλελεύθερα μέτρα μόνο σε ορισμένους τομείς της οικονομίας αλλά για να επιτύχεις πρέπει να χρησιμοποιήσεις το ΠΛΗΡΕΣ πακέτο του νεοφιλελευθερισμού.
Και όπως θα σας πεί και ο πιο Light νεοφιλελεύθερος , οι υψηλοί φόροι ΔΕΝ είναι νεοφιλελευθερισμός.
Η διατήρηση του σπάταλου κράτους ΔΕΝ είναι νεοφιλελευθερισμός.

Οι φόροι έφεραν καθίζηση εσόδων...

Με μείον 66% κινείται η αγορά αυτοκινήτου...

Ο πακτωλός των μέτρων ενάντια στο Ι.Χ έδιωξε τους πιθανούς αγοραστές και άνοιξε νέα μαύρη τρύπα στα έσοδα του κράτους...

Η αύξηση στους φόρους των καυσίμων χειροτέρευσε και τις εισπράξεις του δημοσίου από αυτή την πηγή αφού πολλοί αφήνουν τα αυτοκίνητά τους παρκαρισμένα χρησιμοποιώντας τα ΜΜΜ και μικρά μοτοποδήλατα η (για τους πιο "Fit") ποδήλατα μειώνοντας την κατανάλωση και φυσικά τα έσοδα...

Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και με την μεγάλη αύξηση στα τέλη κυκλοφορίας.
Η κατάθεση πινακίδων πήρε την μορφή επιδημίας και (ΑΝ δεν υπάρξει αλλαγή) το 2011 θα είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που θα τις καταθέσουν.
Η τρύπα από τα έσοδα του κράτους (όσον αφορά Δασμούς , φόρους & ΦΠΑ , τέλη ταξινόμησης) υπολογίζονται αυτή την χρονιά στα 750 Εκ. € .
Δηλαδή το μισό περίπου της υστέρησης εσόδων που προβλέπει το μνημόνιο.

Αψιμαχίες τέλος... Τώρα ΠΟΛΕΜΟΣ...

Τέλος τα υπονοούμενα και τα συγκαλυμμένα σχόλια που έδιναν και έπαιρναν μεταξύ Ελευθεροτυπίας και Ζούγκλας.
Ο πόλεμος άρχισε.
Τα "άπλυτα" βγαίνουν στην επιφάνεια...
Διαβάστε το άρθρο του Μ.Τ στην Ζούγλα.

Quote


Αιφνιδίως, εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης, η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», διά του «βραχίονά» της για όλες τις δουλειές, του «Ιού της Κυριακής» και με αφορμή τον θάνατο του Σωκράτη Γκιόλια, «ανακαλύπτει» τον μείζονα δημοσιογραφικό εχθρό στην εφημερίδα το «VETO» και την ηλεκτρονική εφημερίδα «zougla.gr».

To περιεχόμενο του «πονήματος» με τον τίτλο «Ελλάς - Ελλήνων - Τρωκτικών» εξαντλείται στο να κατατάξει ως αποδεκτή δημοσιογραφία αυτήν που ασκείται από την ομάδα του «Ιού» και δημοσιεύεται από την εφημερίδα της Μάνιας Τεγοπούλου.

Ο λόγος για τον οποίο, έτσι... εκτός προγράμματος, στοχοποιούνται εκδότες, έντυπα, ιστολόγια και τηλεοπτικές εκπομπές δεν είναι προφανής. Τουλάχιστον, προς το παρόν. Προφανέστερος είναι ο λόγος που η «Ελευθεροτυπία» και ο «Ιός της Κυριακής» επανέρχονται επιτιθέμενοι, σαρκάζοντας την «ερευνητική δημοσιογραφία» των μέσων zougla.gr και VETO.

Η επίθεση αυτή καταγράφεται μετά από μακρύ διάστημα σιωπής (Από τότε που αποκαλύφθηκε η σκανδαλώδης εμπλοκή του διευθυντή της εφημερίδας, Σεραφείμ Φυντανίδη, μετά της συζύγου, στα ελώδη απόβλητα των Ολυμπιακών Αγώνων. Ιστορία που τελικά τραυμάτισε το έντυπο και οδήγησε τον κ. Φυντανίδη στην έξοδο από το κτίριο του Νέου Κόσμου).
Ο Κίτσος Τεγόπουλος
Ο Κίτσος Τεγόπουλος
Η «Ελευθεροτυπία» λειτούργησε από το 1975 και μετά, διατηρώντας ως «κόρη οφθαλμού» το αριστερό, ενίοτε και το ακροαριστερό της άλλοθι. Αυτό το άλλοθι διέσωζε, κατά καιρούς, την εφημερίδα από τις αναταράξεις που προκαλούσαν οι χειρισμοί στο περιβάλλον «θερμοκηπίου» της διαπλοκής, στο οποίο ανήκε, ως καθεστωτική εφημερίδα «αριστερών ευαισθησιών» με «απελευθερωμένη πολιτική αισθητική». Όταν, δηλαδή, τα πολιτικά παιγνίδια εξουσίας που έπαιζε η ηγεσία της εφημερίδας, συνοδεύονταν από δημοσιεύματα-άλλοθι, ώστε να ικανοποιείται ο παραδοσιακός δημοκρατικός αναγνώστης, που δεν εντρυφεί στα ενδότερα των έσω των εκδοτικών (και άλλων) συμφερόντων.

Για την ιστορία, ας επισημανθεί πως αυτός ο καθεστωτικός εκδοτικός οργανισμός δημιουργείται με την αρπαγή της «Εφημερίδας των Δημοσιογράφων», μετά την ιστορική απεργία του δημοσιογραφικού κόσμου, από τον Κίτσο Τεγόπουλο, ενέργεια που στοιχειοθετεί το «προπατορικό αμάρτημα», που θα ακολουθεί κατά πόδας το έντυπο.