Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Aπάντηση Πάνου Καμμένου ...επι προσωπικού


Αγαπημένη μου Αλεξία,
Νοιώθω την υποχρέωση να σου απαντήσω επώνυμα στό επι προσωπικού σου αίτημα και κατάθεση ψυχής, γιατί αυτή την μεγάλη σου και όχι μικρή ιστορία και την γνωρίζω και μαζί την ζήσαμε.


Έδωσες στην πατρίδα μας καί στην παράταξη κατι παραπάνω απο όλους εμάς τον πατέρα σου τον δικό σου και δικό μας Παύλο. 


Με σεβασμό λοιπόν και με ευθύνη σε βεβαιώνω-ξέρεις οτι σε εμένα χρέωναν τότε οτι σε παρασύρω για το θυμάρι και βασιλικό-οτι η ιστορία σου δέν τελειώνει εδώ. Δεν τελειώνει γιατι να είσαι βέβαιη ότι σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για την πατρίδα μας που......δεν οδηγείται σε αποδοχή πακέτου βοήθειας απο την ΕΕ αλλά σε υποδούλωση στο ΔΝΤ και στους μεγάλους υπεράκτιους τραπεζίτες με απώλεια της Εθνικής μας κυριαρχίας, ο ΠΑΥΛΟΣ μας ο πατέρας σου θα έκανε αυτό που μας δίδαξε με όλη του την ζωή αλλά και με την τελευταία του πράξη να είμαστε ασυμβίβαστοι και να διαλέγουμε τον δρόμο της αντίστασης για το καλό της πατρίδας μας.


Επί προσωπικού



της Αλεξίας Π. Μπακογιάννη

Ετούτη την ώρα, που τελείωσαν ουσιαστικά 32 χρόνια πορείας της Ντόρας Μπακογιάννη στη Νέα Δημοκρατία, έχω –εκτός από την πολιτική ανάλυση, που την αφήνω σε πολλούς άλλους- κάποιες σκέψεις επί προσωπικού…
Έχω τη διάθεση να θυμηθώ ότι δεν είμαι παρά 35 χρονών εγώ η ίδια και ότι η ζωή μου ολόκληρη κινούνταν έμμεσα ή άμεσα γύρω από το κόμμα αυτό. Θυμάμαι τις μεγάλες –τότε- συγκεντρώσεις του 85, που ήμουν νομίζω 9 χρονών και που τραγουδούσα με πάθος τα τραγούδια της γαλάζιας γενιάς. Τα είχα μάθει απ’ έξω και σαν να βλέπω το επικριτικό ύφος του πατέρα μου στο «Μύρισε θυμάρι και βασιλικός» ή στο «ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία». Τώρα που γράφω τούτες τις λέξεις συνειδητοποιώ ότι ακόμα ξέρω απ’ έξω όλους τους στίχους… Τα παιδικά τραγούδια τα ξεχνάς δύσκολα, όσο κι αν μεγαλώνοντας αρχίζεις και ακούς τα λόγια κι ανασυντάσσεσαι.
Κάπου εκεί παρακάτω, ο αδερφός μου...


...ο Κώστας, είχε φάει αποβολή γιατί είχε κατεβάσει στο δημοτικό τους ΜΑΚΙ (απαγορεύονταν οι πολιτικές παρατάξεις στα μαθητικά συμβούλια). Λόγια η μάννα μου με τον διευθυντή ατέλειωτα. Ανένδοτος εκείνος, διήμερη. Το σχολικό μας άφηνε Ρηγίλλης και Βασ. Γεωργίου, περνούσαμε από το 18 με τη σάκα, «μαμά έλα, πάμε σπίτι να φάμε».


Ύστερα ήρθε η προεκλογική εκστρατεία του πατέρα μου στην Ευρυτανία. Χωριό, χωριό, καφενείο, καφενείο, «γεια σας, είμαι ο Παύλος ο Μπακογιάννης ο γιος του Πάπα-Κώστα και κατεβαίνω με τη Νέα Δημοκρατία…» . Κι εγώ μαζί, να χαμογελάω και να κουνάω σημαίες, να μοιράζω αυτοκόλλητα και αφίσες, να ακούω συζητήσεις που τα μισά δεν τα καταλάβαινα αλλά μου φαινόντουσαν σπουδαία. Εκείνη την εποχή έμαθα και την έκφραση «επί προσωπικού». Γινόταν μια κουβέντα στη Bουλή όπου αναφέρθηκε το όνομά του, και ζήτησε το λόγο. Εγώ που τότε παρακολουθούσα και το πως ανέπνεε, ζήτησα αμέσως διευκρινίσεις για το «επί προσωπικού»… Μου εξήγησε. Ήταν τότε που η Νέα Δημοκρατία και εκείνος μαζί θα άλλαζαν τα πάντα. Δεν πρόλαβε. Στην κηδεία του είχε σημαίες ελληνικές και της Νέας Δημοκρατίας, και στην προκήρυξη του καταλόγιζαν, μεταξύ άλλων, την κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς.

Edmund Phelps : Άλμα στο κενό θα έκανε η Ελλάδα...

Ο νομπελίστας καθηγητής Εντμουντ Φέλπς σε συνέντευξή του στην L'Echo ανέφερε πως «υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος: Ίσως το σχέδιο διάσωσης δεν είναι αρκετό για να σώσει την Ελλάδα. Και ίσως οι επενδυτές να μην επιστρέψουν στην Ελλάδα. Ένα πράγμα όμως είναι σαφές: το πρόγραμμα που τέθηκε σε εφαρμογή από την Αθήνα για να μειώσει το έλλειμμά της, μου φαίνεται περισσότερο αναγκαίο από ποτέ»
Ενώ στην Lesoir δήλωσε όταν ρωτήθηκε άν συμφωνεί με την άποψη, που έχουν εκφράσει αρκετοί οικονομολόγοι, ότι "η Ελλάδα πρέπει προσωρινά να βγει από την ευρωζώνη και να υποτιμήσει το νόμισμά της" απάντησε: «Η ιστορία έχει δείξει πως μία υποτίμηση λειτουργεί καλά την πρώτη φορά και ενδεχομένως και μία δεύτερη. Στη συνέχεια, όμως, οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι ένα πιο αδύναμο νόμισμα συνοδεύεται από άνοδο στις τιμές και από πτώση της αγοραστικής δύναμης και ζητούν αύξηση στις αμοιβές τους. Τότε, δεν έχουμε πλέον το προσδοκώμενο αποτέλεσμα». Πρόσθεσε πως το να ανήκεις στη ζώνη του ευρώ εγγυάται τη σταθερότητα των τιμών.

"Γενέθλια"!!!


Ένας χρόνος Antilogos !!!



Όταν πέρυσι 8 Μαίου 2009 ξεκινούσε την ζωή του αυτό το Blog , δεν φανταζόμουν ότι θα είχε αυτή την εξέλιξη!!!

Άγνωστος μεταξύ αγνώστων , χωρίς καμία γνωριμία στην κοινότητα των bloggers , κατέθετα σποραδικά μερικές απόψεις που μάλλον διάβαζα μόνος μου ...

Σήμερα μετά από 1020 αναρτήσεις και με συνεχώς ανοδικό αριθμό επισκεπτών , κάτι που για ένα blog γνώμης είναι σημαντικό  , κοιτάζοντας πίσω νιώθω αρκετά ικανοποιημένος!!!

Όχι γιατί επισκέπτονται αρκετά περισσότεροι άνθρωποι το blog (το οποίο θα παραμείνει ΧΩΡΙΣ διαφημίσεις...) αλλά γιατί η αύξηση αυτή επιτεύχθηκε χωρίς "πικάντικα" υπονοούμενα , χωρίς πονηρές φωτογραφίες "Paparazzi" , χωρίς ΑΙΜΑ και (ελπίζω να συμφωνείτε) ΧΩΡΙΣ λαϊκισμό.

Σε όλες αυτές τις αναρτήσεις πιστεύω ότι δεν προσεβλήθη κανείς ούτε ηθελημένα ούτε άθελά μου , αν αδικήθηκε κάποιος (και δεν απέστειλε mail ) του ζητώ συγνώμη.
Παρατηρώ ότι αν και τόλμησα να αφήσω από την αρχή ελευθέρα τα σχόλια ζητώντας μόνο να μην είναι υβριστικά η προσβλητικά , οι σχολιάζοντες (ακόμα και ανώνυμα) τήρησαν ΟΛΟΙ  αυτή την παράκληση και τους ευχαριστώ πολύ!!!

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους bloggers γνώρισα μέσα από τις ιστοσελίδες και μου έκαναν την τιμή να περιλάβουν αυτό το blog στις λίστες των δικών τους Blogs με τίτλους όπως :  "Ενδιαφέροντα" , "Αγαπημένα" , "Προτεινόμενα" κλπ κλπ .

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλους όσους επισκέπτονται αυτό το blog , κάνοντάς μου την τιμή να διαβάζουν αυτά που αναρτώ , που ζήτησαν να γίνουν φίλοι μου στο Facebook και στο Twitter.

Θα χαιρόμουν ιδιαιτέρως , αν υπήρχε  περισσότερη συμμετοχή με email η σχόλια , γιατί λίγοι είναι αυτοί που θέλουν να καταθέσουν τις απόψεις τους πάνω σε κάποια ανάρτηση. 
Ελπίζω η συμμετοχή σας να είναι αυξημένη αυτή την χρονιά.


Υ.Γ: Λυπάμαι που είναι μικρή η "Τούρτα" αλλά λόγω λιτότητας αυτό κατάφερε να εξασφαλίσει το blog :)